Αγαπητό ημερολόγιο, 6
Θεέ μου, έχω θυμώσει πολύ μαζί σου! Για μία ακόμη φορά σου έχω θυμώσει και σου ρίχνω την ευθύνη για ό,τι μου συμβαίνει! Νιώθω ενοχές και τύψεις που το κάνω αυτό, μα από την άλλη δεν μπορώ να με συγκρατήσω! Με πνίγει το δίκιο και ο θυμός που σαν τυφώνας τα σαρώνει όλα μέσα μου! Έχω την ανάγκη να ρίξω κάπου το φταίξιμο για να δώσω μία εξήγηση στο τι κάνω πια τόσο λάθος και τα βιώνω όλα αυτά! Νιώθω ως αδικία το ασήκωτο βάρος των όσων συμβαίνουν!
Από την άλλη, μπροστά στα δικά μου ναι, υπάρχουν τρεις χειρότερα! Μα πλέον αυτή η ατάκα... αυτή η δικαιολογία δεν μου είναι αρκετή. Δεν με καλύπτει πια! Δεν μου φτάνει πια! Είναι απλά μία δικαιολογία και όχι μία σκέψη που με βοηθά να δω τη ζωή μου θετικά όπως με βοηθούσε κάποτε. Έχασε πια τη σημασία της!
Γιατί κάποια από τα γεγονότα είναι τόσο άδικα και τρομαχτικά! Τα ζω μήνες και δεν αντέχω άλλο! Γιατί δεν με σταμάτησες νωρίτερα και με άφησες να βάλω αυτή την καταραμένη διαβητική ένεση! Γιατί δεν με προειδοποίησες! Την Ozempic! Γιατί; Πες μου γιατί;
Αυτές οι 22 εβδομάδες, τις 22 καταραμένες ενέσεις... Ουρλιάζει το μέσα μου καθώς στα γράφω όλα αυτά! 22 εβδομάδες με καθημερινούς εμέτους, ιλίγγους, έντονες τάσεις λιποθυμίας... με διέλυσαν ψυχολογικά! Και ενώ την έχω σταματήσει 1,5 μήνα τώρα εξακολουθώ να μην μπορώ να σκύψω γιατί θα κάνω εμετό, να μην μπορώ να φάω γιατί λιώνω στη ζάλη και στον εμετό! Φοβάμαι και να ξαπλώσω και να κοιμηθώ!
Εσύ ήξερες τι θα πάθαινα και δεν έβαλες κάποιο εμπόδιο σε αυτόν τον δρόμο να μην τον διαβώ, όπως μου βάζεις τόσα εμπόδια 48 ολόκληρα χρόνια! 48 δυστυχισμένα χρόνια! Μου στέλνεις διαρκώς μισές βοήθειες αντί για ολοκληρωμένες γιατί; Πες μου γιατί;
Έχω πληγωθεί τόσο βαθιά και έντονα από την τελευταία ημιτελή βοήθειά σου! Είμαι έξαλλη γιατί θέλω να ζήσω! Γιατί αξίζω να ζήσω! Γιατί αντί να με βοηθάς ολοκληρωμένα και με ευχάριστους τρόπους, εσύ διαλέγεις πόνο και δυστυχία να μου φέρνεις! Υπερεκτιμάς τις αντοχές μου!
Αν μου έστειλες πάλι τόσο πόνο για να μου διδάξεις κάτι ή για να με οδηγήσεις κάπου, ΚΑΝ' ΤΟ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ! ΔΕΝ Βλέπεις ΠΟΣΟ ΜΕ Εξάντλησες;!!!
Αν ήθελες να με βοηθήσεις πρώτα, στείλε μου την καλή, την σωστή βοήθεια με όσο πιο θετικό τρόπο γίνεται και μετά ρίξε μου και τις "σφαλιάρες" που θες ώστε να μην απελπίζομαι, γιατί πώς θα απελπιστώ όταν θα βλέπω το φως/λύση εμπρός μου!
Ναι, οκ, ο τρόπος σκέψης μου φταίει, αλλά και εσύ έχεις μερίδιο ευθύνης κάθε φορά που μου ξανακόβονται τα φτερά! Δεν με βοηθάς με θετικό τρόπο! Δεν θέλω να νιώθω ούτε θυμό, ούτε οργή, ούτε αδικημένη! Ιδίως τόσο έντονα! Δεν ελέγχονται τα όσα νιώθω! Με έβαλες να σταματήσω το χάπι για το στρες για να μπορέσω να κάνω κάποιες εξετάσεις και πνίγομαι στα ανεξέλεγκτα αρνητικά συναισθήματα! Γιατί; Εξήγησέ μου γιατί έπρεπε να γίνει αυτό, μου λες;...
Στερούμαι τόσο καιρό το να μπορώ να βγω έξω μόνη! Στερούμαι τόσο καιρό το να μπορώ να καθίσω στον υπολογιστή με τις
ώρες και να δημιουργήσω! Μαζεύτηκαν τόσα ημιτελή πράγματα που δεν μπορώ να τα τελειώσω!
θυμός
Θεός
αδικία
ευθύνη
πόνος
υγεία
αναζήτηση βοήθειας
δυστυχία
Comments